تاثیر نوع سیستم باربر جانبی در روند پیشرفت خرابی برای ساختمان های فولادی

در گذشته، مهندس های سازه در طراحی های خود بارهای غیر عادی که منجر به خرابی پیش رونده می شد را، یا در نظر نمی گرفتند یا در مواردی با اعمال ضرایب اطمینان و تدابیری خاص، سعی بر پوشاندن اثرات آنها داشتند و بندرت سازه را برای بارهای شدید و غیر عادی طرح میکردند. امروزه، بعلت خرابی های کلی بعضی سازه های مهم، محققین و مهندسین سازه بر آن شدند تا با ابداع روش های تحلیلی جدید جهت درک واقعی تری از سازه و تدوین آیین نامه ها (dod,gsa,….)، اثرهای این نوع بارها را در تحلیل و طراحی های خود لحاظ کنند. از لفظ خرابی در آیین نامه های متفاوت تعاریف متعددی شده است، بعنوان مثال خرابی پیش رونده را می توان به عنوان یک واکنش زنجیره ای یا انتشار خرابی تعریف کرد که در آن تحت علتی خاص، صدمه موضعی در ناحیه نسبتاً کوچکی از سازه رخ می دهد و در شرایطی این صدمه موضعی، به بخش های دیگری از سازه گسترش یافته و در نهایت به خرابی کلی سازه، منتهی می شود. در این میان سازه های فولادی مهاربندی شده که اغلب سازه هایی اقتصادی در تحمل بارهای جانبی و نیز ایجاد کننده عامل مهم زنجیره ای جهت کنترل تغییر ناگهانی بار های قائم بشمار می آیند و معمولا در طراحی فقط با منظور نمودن تمهیدهای لرزه ای ساختمان های فولادی مهاربندی شده (در ایران طبق مقررات ملی ساختمان مبحث10 و آیین نامه 2800) که بر مبنای آزمایشها و کارهای تحقیقاتی جهت اطمینان از رفتار غیرالاستیک بدست می آیند، لازم است تا در برابر خرابی های پیش رونده مورد ارزیابی قرار گیرند. در این تحقیق با استخراج و فرمول بندی و نهایتا کد نویسی تئوری جدید المان کاربردی با بهره گیری از روش نوین برنامه نویسی شی گرا در نرم افزار متلب (oop)، از روش مسیر بار جایگزین (apm)به بررسی پیشرفت روند خرابی در سازه های فولادی مهاربندی، پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که از بین انواع بادبندهای هم مرکز، نوع ? شکل آن عملکرد بهتر و در سازه های کوتاه و متوسط و بلند تا ارتفاع تقریبا 75 متری، ابر بادبندها با تغییر مسیر توزیع بار، کاراتر و اقتصادی تر ازسیستم های مهاربندی رایج هستند.